Wat is speltherapie?
Speltherapie is een vorm van psychotherapie voor elk kind of jong volwassene met een licht verstandelijke beperking. Zowel spel als de (therapeutische) relatie worden ingezet voor ontwikkeling en verandering van de ander.
Voor wie?
Speltherapie is speciaal ontwikkeld voor kinderen en jongeren met gedragsproblemen of licht verstandelijke beperking en dreigen vast te lopen in hun ontwikkeling op emotioneel, sociaal en/of cognitief gebied.
Speltherapie kan effectief zijn bij problemen die grofweg ingedeeld kunnen worden in drie groepen:
- Problemen op emotioneel gebied: moeite met ervaren of uiten van gevoelens zoals boosheid, weinig zelfvertrouwen, negatief zelfbeeld of hechtingsproblemen.
- Traumatische ervaringen: verlies van belangrijke personen door overlijden, verhuizing, misbruik, ziekte, een beperking, nare gebeurtenissen zoals oorlog of pesten.
- Problemen op sociaal gebied: moeilijk om kunnen gaan met volwassenen (gedragsproblematiek) of met leeftijdsgenoten (niet kunnen samenspelen, pesten of gepest worden of teruggetrokken gedrag)
Doormiddel van (voornamelijk verbeeldend-) spel kan een kind zijn ervaring en beleving van zijn wereld in speeltaal ‘vertellen’. De kracht van verbeelden en verhullen sluit aan bij alle leeftijdsgroepen. Wat in woorden moeilijk is om uit te spreken kan door middel van een spelbeeld of tekening onbewust neergezet worden.
Cliënt-centered benadering
Binnen de cliënt-centered benadering staat het kind centraal en niet het probleem. Het doel is niet alleen het probleem op te lossen, maar vooral het kind te helpen groeien. Hierbij wordt gekeken naar het persoonlijke verhaal van het kind. De vertrouwensrelatie tussen kind en therapeut is de basis van cliënt-centered speltherapie. Echtheid en empathie zijn sleutelwoorden.
De speltherapeut mag getuige zijn van datgene wat het kind laat zien. Daarom is het van belang dat de therapeut een veilige omgeving weet te scheppen waarin het kind kan spelen, zijn ervaringen durft toe te laten en daarbij durft stil te staan.
De basishouding van de therapeut is die van onvoorwaardelijke acceptatie van het kind. Daardoor kan het kind zichzelf ook beter gaan accepteren.
Voor het kind betekent dit dat hij zichzelf kan zijn en dat al zijn gevoelens, gedachten en ervaringen er mogen zijn zoals ze zijn.
Door het kind te laten spelen, door mee te spelen en te observeren, leert de therapeut de “speeltaal” van het kind te begrijpen. Gesteund door de therapeut krijgt het kind de gelegenheid om de conflicten waar hij mee worstelt te uiten, nieuwe ervaringen op te doen en zijn eigen mogelijkheden te ontdekken en te gebruiken. Zo kan het kind zich verder ontplooien.
Meer weten? Klik hier voor praktische informatie.